“อายุ” อาจส่งผลต่อ ปริมาณไขมัน และความแข็งแรงของร่างกาย

“อายุ” อาจส่งผล ต่อ เงินเดือนในบางกรณี

“หน้าที่/ความรับผิดชอบ” ส่งผลโดยตรงต่อผลตอบแทน/เงินเดือน

“หน้าที่/ความรับผิดชอบ” ส่งผลโดยตรงความสัมพันธ์ เช่น ความเป็นหัวหน้า-ลูกน้อง ความเป็นเพื่อนร่วมงาน, หรือความสัมพันธ์แบบลูกค้า-ผู้ให้บริการ/ผู้ขาย

บาง “ความสัมพันธ์” อาจพัฒนาไปเป็นความช่วยเหลือ
และก่อให้เกิด “สายสัมพันธ์อันดี” (Connection) ที่จะขยายไปสู่โอกาสในอนาคต

บาง “สายสัมพันธ์อันดี” อาจนำมาสู่ ข้อมูล/ความรู้/ทักษะ/โอกาสใหม่ๆ

“ทักษะ” ที่ดีจะส่งผลต่อเวลาในการทำงาน

และ “ทักษะ” อันดี ก็จะส่งผลโดยตรงต่อผลตอบแทนต่อไป

การเลือกทำตัวให้เหมาะสมกับสถานการณ์
ล้วนนำพาไปสู่ผลลัพธ์ตามเหตุและปัจจัยที่เกื้อหนุนกันมา

เพิ่งมีเวลามานั่งฟัง Mark เล่าถึง metaverse จริงๆจังๆ

จดประเด็นที่น่าสนใจ(สำหรับตัวเอง)ไว้กันลืม

1. การสร้างโลกเสมือนของตัวเอง (โดยเฉพาะบ้าน) ที่ตกแต่งได้เอง
   แค่จุดนี้ก็น่าจะเกิด business ใหม่ๆอีกเพียบบนโลกใหม่นี้ เช่น รับจ้างออกแบบ, ขายอุปกรณ์ตกแต่ง, การท่องเที่ยวแบบโลกเสมือน, การเรียนออนไลน์แบบใหม่, ศิลปะ animation แบบใหม่ๆที่โลกปกติทำไม่ได้, เกมที่มี experience ดีขึ้นจากเดิม (แค่นั่งในรถ/ยาน/จรวด ก็น่าจะฟินกว่าปกติ)

วันนี้ได้มีโอกาสตกผลึกความคิดเล็กๆสองสามเรื่อง
อยากจดบันทึกมุมมองของการสร้างรายได้ไว้
ในวันที่โลกของทุน แรงงาน และการลงทุนไม่เหมือนอดีต
เผื่อในวันหนึ่งข้างหน้า
ลูกโตขึ้นมาแล้วได้มีโอกาสอ่านความคิดของพ่อในวันนี้
ลูกจะได้เข้าใจความคิดและพฤติกรรมในอดีตได้ง่ายขึ้น

ก่อนจะลงรายละเอียด
ขอบอกไว้ว่าก่อนว่า
ความคิดหลายๆอัน
ไม่อาจสามารถตัดสินได้จากกรอบเวลาสั้นๆ
หลายอันเวลาจะช่วยพิสูจน์ได้ดี
ขอให้ลูกสามารถวิเคราะห์อย่างไม่มีอคติใดๆ

1. Reward without individual ability

ผลตอบแทนที่ได้มาโดยไม่ได้มาจาก
ความสามารถเฉพาะตัว/ความได้เปรียบของผู้ลงทุน
ก็อาจหมายความว่า
ตัวตนของผู้ลงทุนอาจไม่ได้มีความสำคัญเท่ากับทุน

2. Reason to do something

กิจกรรมแปดอย่าง อาจสร้างผลลัพธ์ต่อเนื่องไปนับร้อย
แต่ผลตอบแทนที่คุ้มค่าอาจเกิดจากกิจกรรมแค่ครึ่งอย่าง
คำถามคือ เราควรจะเลือกทำอะไรในเวลานั้น?

ผู้เยาว์อาจเลือกสิ่งต่างจากผลลัพธ์เฉพาะหน้า
ผู้เชี่ยวชาญอาจเลือกสิ่งที่ตนทำได้ดีกว่าผู้อื่น
ผู้มองการไกลอาจเลือกสิ่งที่นำมาต่อประโยชน์ได้ไม่สิ้นสุด

เวลาล้วนมีค่า
กับคนที่ไม่เห็นประโยชน์ก็มองข้าม
อยู่กับคนที่รู้คุณก็สร้างสรรค์ผลลัพธ์

3. A Point of Time

ชีวิตแต่ละคนล้วนมีจุดเปลี่ยนแปลง และไหลไปตามกระแสของเวลา
บางจังหวะอาจมีช่วงเวลาให้เราหยุดคิด
บางจังหวะหลายคนจะหลงลืมไปกับกระแสเวลา
โปรดอย่าลืมฉุกคิดว่า เป้าหมายชีวิตที่เราต้องการคืออะไร
และสิ่งที่เรากำลังทำช่วยต่อยอดให้ไปถึงเป้าหมายนั้นหรือห่างออกไป

มิตรที่ดีจะช่วยทัก เตือน ให้เราไม่หลงทางได้ง่าย
แม้คำทักท้วงจะไม่น่าฟัง แต่มักมีประโยชน์
ยิ่งโตขึ้น ยิ่งน้อยคนที่จะบอกกล่าวตรงๆถึงปัญหา
เพราะมิตรภาพที่บอบบางมันทำลายง่ายกว่าสร้าง
จงรักษาคนที่ช่วยให้ชีวิตเราดีขึ้น แม้จะฟังลำบากหน่อยก็ตาม

นั่งคิดมานานหลายรอบ
ว่าจะกลับมาเขียน blog ด้วยเรื่องอะไรดี

นั่งมองหัวข้อที่จดเป็น list ไว้หลายอัน
แต่บรรยากาศของวันนี้ทั้งวันไม่เป็นใจเอาเสียเลย

เช้านี้ตื่นมาทำงานด้วยความเร่งรีบ
สถานการณ์แพร่ระบาดของ COVID19 ในปี 2021
ที่เดาไม่ออกว่าจะจบให้แย่ได้น้อยที่สุดอย่างไร
ด้วยการจัดการของรัฐที่น่าให้ตกไปเสียทุกครั้งที่มีเหตุใหญ่

มีคนอันเป็นที่รักของคนหมู่มากจากไปอย่างกะทันหัน
คนรักหลายคนไม่อาจได้มีเวลาร่ำลาต่อกัน
สะท้อนความจริงที่ว่า ชีวิตนั้นไม่อยู่ยืนยาว
แต่ความคิดถึงในคุณค่าของบุคคลอันที่เป็นที่รักนั้นแผ่ออกกว้าง

อารมณ์และความเศร้าเสียใจบนสังคมออนไลน์
สะกิดและย้ำเตือน
ให้ต้องหยุดคิดอีกกันรอบ

เราไม่รู้ว่า เราจะมีคำว่าวันพรุ่งนี้
กับร่างกายที่ยังสมบูรณ์ เดินเหินหยิบจับขึ้นบันได
และกินอาหารได้อย่างไม่ต้องระวังได้ถึงเมื่อไหร่

เรายังคงหลงลืม
ว่าการที่เราได้กินอิ่มนอนหลับ
และยังได้กอดไออุ่นของคนรอบข้าง
ว่านี่คือความโชคดีที่เรายังไม่รู้จะมีโอกาสแบบนี้อีกนานแค่ไหน

ถ้าวันนั้นมาถึง เราจะคิดอะไร?

เอาจริงๆตอนนี้
ก็ยังคงคิดคำถามในสถานการณ์ข้างหน้านั้นไม่ออกเท่าไหร่

ที่คิดออกและอยากถามตัวเองทิ้งไว้ตอนนี้ ก็มี

1. จะมีอะไรที่เรายังห่วงไหม?

เอาจริงๆถึงวันนี้ ตอนนี้

ยังคงห่วงเล็กๆกับลูกชายทั้งคู่แหล่ะ
ว่าเขาจะโตไปเป็นคนดีและเอาตัวรอดในอนาคตได้ขนาดไหน
แต่แค่ห่วงเล็กๆ เพราะชีวิตพวกเขาเอง
พ่อคงส่งพลังต่อให้ได้นานสุดเท่าที่แรงมี
จากนี้จงไปต่อด้วยตัวเอง

ถ้าอยากจะฝากอะไรทิ้งไว้ให้ลูกซัก 2–3 ข้อ ก็น่าจะ

• มีความสุขกับชีวิตที่คาดเดาอนาคตไม่ได้นะลูก
• ขอให้สนุกกับการแก้ปัญหา
• ทำอะไรพลาดไป ไม่ต้องเสียใจเนอะ แก้ไขแล้วไปต่อ ไปใช้ชีวิตให้ดีขึ้นๆ

2. อยากทำอะไรก่อนไป กับใครไหม

• ส่วนตัวเป็น introvert ที่ไม่ค่อยชอบการไปสังสรรค์อะไร
• ที่ชอบ คือ เดินทางไปเที่ยวด้วยกัน หยิบกล้องเดินหามุมถ่ายรูปสวยๆด้วยกัน
• ถ้าถึงช่วงสุดท้ายของชีวิตแล้ว เรื่องแบบนั้นคงทำไม่ได้แล้วซินะ
• คงอยากหยิบรูปเก่าๆมาเปิดดู แล้วชวนคุยเรื่องเดิมๆกับเพื่อนๆที่ได้มีโอกาสใช้ชีวิตด้วยกันมากกว่า
• บางคน เราก็ไม่ได้คิดนะว่า พอเวลาผ่านไปแล้วเราจะไม่ได้เจอกันอีกเลย
• และถ้าย้อนเวลากลับไปช่วงที่เจอกัน หลายๆคนเราก็อยากพูดคุยทำความรู้จักกันให้มากขึ้นนะ
• และถ้าต้องลาจากกันจริงๆ ก็อยากบอกทุกคนที่คิดถึงว่า ยินดีจริงๆที่ได้รู้จักทุกคนเลย
• เรามีความสุขมากกับช่วงชีวิตที่ได้ใช้ด้วยกัน เจอกันอีกทีชาติหน้าเนอะ (แต่ไม่รู้เมื่อไหร่)

3. อยากทำอะไรให้ใครไหม

• ตอนเด็กกว่านี้ เคยคิดว่าอยากเขียนบันทึกไว้เล่าความคิดให้คนอื่น
• พอโตมา คิดอีกทีใครจะอยากมาอ่านกัน
• และกระบวนการเขียนเล่าเรื่องที่มีก็คิดว่ายังไม่ดีพอจะสื่อสารผ่านงานเขียน
• จะวาดรูปก็ทักษะหยุดนิ่งคงที่มาหลายสิบปี
• คิดว่า ถ้าอยากจะทำอะไรให้ใครถ้ายังมีแรงทำได้ ก็น่าจะหยิบกล้องมาถ่าย candid เก็บรูปน่ารักน่าชังไว้ดูกันตอนแก่ดีกว่า

4. ถ้าจากไปแล้ว อยากส่งต่ออะไรให้ใครไหม

• เคยคิดอยากจะอัดรูปเพื่อนที่รักทุกคนส่งให้ในงานศพตัวเอง (ซึ่งคงทำไม่ได้แน่ๆ)
• แอบคิดอยากเปิด public รูปถ่ายใน harddisk ให้ทุกคนเอาไปใช้ได้ แต่หลายรูปมันก็น่าจะส่งผลเพื่อนสาปแช่งมากกว่าชม
• คิดจะตั้ง script ส่งรูปให้เพื่อนอัตโนมัติเมื่อเราหยุดหายใจ (ด้วยเทคโนโลยีตอนนี้ คิดว่าน่าจะทำได้เองในซักสองปีล่ะ)
• แต่คิดว่าความยากที่สุดคือการเลือกรูปที่เราอยากส่งให้อาจจะใช้เวลาเป็นสิบปี
• และคิดไปคิดไป ทำไมตูต้องรอตอนตูตายแล้วล่ะ ส่งมันตอนนี้เลยแหล่ะ ตอนที่ยังมีลมหายใจกันอยู่ดีกว่า!

คืนนี้ คิดออกแค่นี้จริงๆ

ขอบคุณที่ยังมีโอกาสหายใจ และได้กอดลูกๆอยู่ทุกวัน